Zaburzenia ze spektrum autyzmu wciąż budzą w społeczeństwie irracjonalny lęk i niepokój. Ludzie mylą autystyków z osobami chorymi na Zespół Downa. Tymczasem jest to coś zupełnie innego, ale równie poważnego i wymagającego profesjonalnej pomocy. Co to autyzm i czy powinniśmy się go bać?
Autyzm, a właściwie zaburzenia ze spektrum autyzmu, to ogólnie rzecz biorąc zaburzenie rozwoju polegające na wycofaniu społecznym, problemach w nawiązywaniu relacji i porozumiewania się z innymi, nawet najbliższymi, osobami. Ma ono charakter neurologiczny. Jest to zaburzenie które trwa całe życie – nie da się z niego wyrosnąć ani go wyleczyć, można jedynie za pomocą terapii pedagogicznej lub psychologiczno-pedagogicznej pracować z pacjentem, by móc maksymalnie poprawić jego komfort życia i sprawić, by był jak najbardziej samowystarczalny. Obecnie nawet 15% cierpiących na autyzm dzieci ma realne szanse na samodzielną przyszłość. Dziecko cierpiące na autyzm powinno być zdiagnozowane, i zwykle tak się dzieje, przed ukończeniem 3. roku życia, wówczas udzielana mu pomoc i wsparcie będą najefektywniejsze. Objawami zaburzeń ze spektrum autyzmu może być unikanie kontaktu wzrokowego, brak reakcji na swoje imię, wycofanie, niechęć do rówieśników i zabawy z nimi, kiwanie się, nadwrażliwość na dotyk i dźwięk, brak spontaniczność i ogólna sztywność zachowania. Zaburzeń ze spektrum autyzmu jest naprawdę bardzo wiele, ale do najpopularniejszych należy m.in. Zespół Aspergera, Zespół Retta, autyzm atypowy oraz autyzm dziecięcy.
